Duitsland se wildevarke gloei – nie stralend van gesondheid nie, nee, maar van radioaktiwiteit. Wie se skuld is dit? Die berugte Tsjernobil-ongeluk van 1986, natuurlik, maar ook kernbomtoetse van so lank gelede as die Koue Oorlog-era.
Byna 40 jaar gelede het ‘n ontploffing by die Tsjernobil-kernkragsentrale in die hedendaagse Oekraïne die ergste kernramp in menseheugenis veroorsaak. Meer as 100,000 siele wat binne 30km van die aanleg af gewoon het, moes hul huise ontruim. Meeste het nooit teruggekeer nie.
Van die bestraling het oor groot dele van Europa versprei, en die natuurlewe binne hierdie kernsone is daaraan blootgestel. Maar terwyl ander diere se vlakke van radioaktiwiteit oor die jare teruggekeer het na normaal, het wildevarke in Beiere, Duitsland, kernkragagtig gebly.
Nou na dekades van wonder, het wetenskaplikes die kode gekraak oor hoekom hierdie Duitse otte steeds so besonder radioaktief is.
Jy sien, dié fynproewer varke het aan truffels gesmul.
En nie sommer enige truffels nie; hierdie soort swamme absorbeer radioaktiewe materiaal van Tsjernobil, sowel as van honderde bogrondse kernwapentoetse sedert die laat 1940s.
Die raaisel van ouds, wat die “bosvark-paradoks” gedoop is, het navorsers behoorlik laat kopkrap.
Met die 30-jaar halfleeftyd van sesium-137 wat in die Tsjernobil-ramp vrygestel is, moes varkradioaktiwiteit aan die afneem gewees het, maar nee! Die storie se kinkel is dat die varke aanhou gloei het.
Danksy ‘n studie wat op 30 Augustus gepubliseer is, is dit egter aan die lig gebring dat ‘n verstommende 88% van varkmonsters Duitsland se radioaktiewe perk oorskry het, het LiveScience berig.
En daai terugflits uit die verre verlede? Tussen 10% en 68% van hierdie radioaktiwiteit wys die vinger na kernwapentoetse.
Sesium-135, wat met kernwapenontploffings geassosieer word, het ‘n halfleeftyd van 2.3 miljoen jaar.
Saamgestel deur personeelskrywer
Op die foto hierbo: ‘n Radioaktiewe vark wat besmette truffels eet
Beeldbron: Gegenereer deur KI-instrument Midjourney
