Deur Toby Shapshak
Dit is nie gereeld dat rugbyskrywers die woorde “talent van ‘n generasie” gebruik nie, maar dis dikwels die geval wanneer verwys word na die 20-jarige wunderkind Canan Moodie.
Hy was nog op hoërskool toe die Springbokke in 2019 in Japan gewen het, en speel nou maar eers sy tweede jaar van senior rugby. Nie dat jy dit sou kon raai nie.
Sy drie op debuut teen Australië verlede jaar was pure klas. Hy het hoog gespring om eerste te wees in die resies om ‘n lugbal op te tel, en het stof in die verdedigers se oë geskop. Dit het die veel meer ervare Marika Koroibete laat bloos van die verleentheid.
Moodie betree die verhoog.
Een van afrigter Jacques Nienaber se meer aangename uitdagings is waar om die talentvolle jongeling in ‘n reeds kragtige agterlyn te plaas, veral met die ewe briljante maar beseerde Lukhanyo Am langs die kantlyn.
Die Springbokke bied soveel keuses met gereelde beginners Cheslin Kolbe en Makazole Mapimpi, sowel as driedrukmasjien Kurt-Lee Arendse.
Om ‘n plek te maak vir Moodie, die nuwe Frans Steyn, in die beginspan op buitesenter, was ‘n openbaring.
Hy was ongelukkig om nie ‘n parmantige drie teen die All Blacks op Twickenham in die laaste opwarmwedstryd te druk nie, nadat hy as onkant beoordeel is.
Dit demonstreer presies hoekom hy so ‘n spesiale talent is. Hy het die bal uit die hande van ‘n All Blacks-speler geskop, dit opgeraap, twee Nieu-Seelanders gesystap en 50 meter gehardloop om te druk.
Maar terwyl sy spanmaats al die punte gevier het, het die televisiewedstrydbeampte besluit dis ontoelaatbaar.
Hy het reeds wonderlike visie getoon met ‘n aangee terwyl hy agteruit kyk, wat tot nog ‘n Springbok-drie gelei het.
“Die meeste van ons kry ons vaardighede in die strate waar ons grootword,” het Moodie agterna aan die Guardian gesê.
“Jy leer ‘n natuurlike vermoë om ouens in klein ruimtes te klop. Ons speel in ‘n straat wat seker vyf meter breed is, saam met ‘n klomp ouens. Jy leer van kleins af hoe om hulle te probeer uitoorlê.”
Moodie het in Amstelhof buite die Paarl grootgeword en moes 15km loop om by rugbyoefening uit te kom, geïnspireer deur sy broer Keanu, wat ‘n verspringer is.
“Ons het almal verskillende agtergronde, maar myne was bendes en dwelms,” het Moodie gesê.
“Twee erwe van ons af was daar ‘n dwelmhuis. As ek nou huis toe gaan, is dinge nog dieselfde. Dit was nie die beste omgewing om in groot te word nie. Om touchies op die gras of in die straat te speel was ons manier om besig te bly en van dié goed af weg te bly.”
En sedertdien was hy besig inderdaad, eerstens as buitesenter vir Boland Landbou. Hy het in 2019 en 2020 vir die Westelike Provinsie se jeugspanne gespeel, daarna by die Blou Bulle Akademie aangesluit, en aan die 2021 provinsiale Onder-20 kampioenskappe deelgeneem.
Hy is die volgende jaar gekies vir die SA Onder-20 span wat in die Junior Wêreldkampioenskap sou deelneem – as dit nie vir Covid-19 was nie. Hy het twee keer gedruk in albei wedstryde teen Uruguay en Argentinië.
Nadat hy sy Bulle debuut in 2022 se Curriebeker gemaak het, het hy sy eerste punte in ‘n beroepswedstryd daardie Januarie teen die Westelike Provinsie aangeteken.
Later daardie jaar het Jake White hom in die Bulle-span opgeneem vir die Verenigde Rugby Kampioenskap, wat die eindstryd teen die Stormers verloor het.
Dit was ‘n droomlopie vir die talentvolle jongeling, en ryklik verdien – veral gegewe hoe hy die armoede en dwelms van sy tuisdorp afgeskud het.
Terwyl hy as kind na Springbok-wedstryde gekyk het, sou hy hom verbeel hy’s ‘n Bok, het hy aan die Guardian gesê dat. “Halftyd het ons buitentoe gegaan en ek sou myself in daardie posisie indink. Ek het alleen in die pad af gehardloop, ‘n bal geskop, die wedstryd se wendrie gedruk.
“Dit is waaroor ek jare gelede gedroom het, so om hier te wees is baie spesiaal. As jy vir my ’n paar jaar gelede gesê het ek sou teen die All Blacks op ‘n stampvol Twickenham speel, sou ek in jou gesig gelag het. Dit maak alles die moeite werd.”
Darem lekker as drome waarword!
Op die foto hierbo: Canan Moodie
Bron: Springbokke
