By Doreen Mokgolo
Die feestyd is dikwels bekend as ‘n tyd om van werk te vergeet, te ontspan en prettig te verkeer.
Tydens die jaar se laaste twee weke reis my gesin vanaf my ma se huis in Hammanskraal, Tshwane, na my ouma se huis in ‘n klein dorpie genaamd Terbrugge in Moletjie, Limpopo.
Dit is die familietradisie vandat ek gebore is en duur voort met woema.
Dit is ook ‘n tradisie vir baie lede van my uitgebreide familie wat buite die provinsie woon en werk, en selde kans kry om die dorpie te besoek.
Dit is die enigste tyd in die jaar wanneer ons almal ons verpligtinge kan afskud en onder een dak bymekaarkom.
Hierdie spesiale geleentheid dien ook as jaarlikse dankseggingseremonie om die afgelope jaar se suksesse te vier, en te bid dat die jaar wat voorlê voorspoedig sal wees.
Gedurende die vakansie word hoenders of bokke en skape geslag as deel van die oer-oue tradisie.
Vir jong kinders beteken Kersdag dat hul splinternuwe klere kan dra en kans kry om in die strate te paradeer saam met hul maats.
Die dag word geken deur vroue wat verskillende nuwe resepte beproef, voorberei volgens die sewe kleure reël – verskeie kleurvolle disse.
Ons almal geniet dit om onder maroelabome te sit en so van die versengende Limpopo-hitte te ontsnap.
Die oomblikke waarna ek die meeste uitsien, is om saam met my 84-jarige ouma in ‘n hoekie te sit terwyl sy my op hoogte hou van die dorpie se jongste skinderstories en politiek.
Al vervaag haar geheue weens haar ouderdom, neem sy steeds tyd om vir elkeen van ons ons lofgedigte te skryf.
Dit verseker dat met haar heengaan ons steeds ‘n kopie sal hê en dit later met ons eie kinders sal deel.
Oor die jare was ek berug daarvoor dat ek my kopie verloor het, maar vroeër vanjaar tydens ‘n familiebyeenkoms het ek besluit om vir myself ‘n afskrif te e-pos vir veilige bewaring.
Op die foto hierbo: My ouma Rose Mokgolo
Fotobron: Doreen Mokgolo
