Buziwe Nocuze
Mpendulo Ncubekazi het sy werk verloor tydens die hoogtepunt van Covid-19 in 2020, en gevind dat sy geestesgesondheid vinnig agteruitgegaan het.
Mpendulo het geweet hy sou moes besig bly om depressie te probeer vermy.
Hy het begin om die uitgestrekte onwettige stortingsterreine rondom sy area in Delft, aan die buitewyke van Kaapstad, skoon te maak.
“Kinders het langs die rommelhope gespeel en dit het my hart gebreek. Nou kan hulle sorgeloos speel sonder om te kommer dat hul siektes sal optel,” het hy gesê.
Dooie honde en gebruikte weggooidoeke was vroeër ‘n algemene gesig rondom die stortingsterreine, maar die afgelope jaar het Mpendulo dit stadig maar seker heeltemal opgeruim.
Maar Mpendulo se goeie werk het nie plaasgevind sonder dat sekere medegemeenskapslede hom veroordeel het nie. Ver van dankbaar dat hy die woonbuurt probeer skoonmaak, het hulle bevraagteken hoekom hy ooit so iets sonder vergoeding sou aanpak.
“Dit was baie uitdagend om dit gedoen te kry terwyl sommige gemeenskapslede my veroordeel het. Hulle het gesê dat daar geen manier is dat ek die onwettige stortingsterrein sou skoonmaak sonder om betaal te word, tensy ek geestelik versteurd is nie.”
Die kritiek het hom nie gekeer nie.
Hy het aan Scrolla.Africa gesê om kinders by die stortingsterrein te sien speel, het sy hart gebreek, en dat dit beter was om deur dooie honde en doeke te sif as om te kyk hoe die kinders in daardie gemors grootword.
“Ek doen dit vir die kinders. Hulle moet nie in vuil gebiede speel nie; daarom maak ek ook die strande skoon, en ek doen ‘n beroep op gemeenskappe om hul gesondheid eerste te stel, want rommelstort is sleg vir hulle en hul kinders.”
Mpendulo het ‘n merkwaardige werk gedoen, maar hy was darem nie heeltemal alleen nie. Dwelmverslaafdes het hulle by hom geskaar – maar nie verniet nie. Hulle het gevra of hulle kan help in ruil vir kos of R20 per dag.
“Ek het nie geld gehad nie – onthou, ek het nie gewerk nie. Sommige dae het ek vir hulle gekook of hul hare gesny in ruil vir hul werk.”
Maar hy sê hy moes hulle uiteindelik wegwys, want hy dit nie kon bekostig om elke dag vir hulle te kook nie.
So het Mpendulo sy eenmanskoonmaakveldtog voortgesit, en hy het nou begin om strande ook skoon te maak.
Hy koop swartsakke met sy eie geld, vul dit met rommel, en dan tel die Stad Kaapstad se vullisvragmotors dit op. Hy het ‘n beroep op die stad gedoen om hom van die sakke te voorsien, maar tot dusver het dit nog nie gebeur nie.
Hoewel hy al baie goeie werk gedoen het, is daar nog geen einde in sig nie, en hy hoop dat sy bure hul by hom sal aansluit.
“Ek sukkel baie, maar ek sal nie ophou om onwettige stortingsterreine skoon te maak nie, en ek hoop gemeenskappe sal binnekort by my aansluit vir hul eie gesondheid.”
Op die foto hierbo: Mpendulo Ncubekazi, staan by ‘n onwettige stortingsterrein wat hy in 2020 begin skoonmaak het.
Beeldbron: Verskaf
