Deur Lucky Vince Pienaar
Die skeidsregter, soos Wayne Barnes by die Rugby Wêreldbeker eindstryd, is nooit die gewildste ou op die veld nie. Maar in plaas daarvan om sy lewe makliker te maak, word daar van hom verwag om al hoe moeiliker besluite te neem.
Daar word nie net van hom verwag om binne sekondes te besluit nie; hy neem ook daardie groot besluite wat die uitslag van ‘n wedstryd heeltemal kan verander.
Of hy self besluit (soos dikwels die geval) of te nie, die besluit om ‘n speler van die veld af te stuur het die potensiaal om ‘n wedstryd, ‘n toernooi en die Wêreldbeker self te verwoes. En, die ergste van alles, dit skep onmiddellik ‘n wanbalans in die wedstryd. Rugby is ‘n spel van 15 spelers teen 15 spelers.
Die probleem lê nie by die ref nie, maar by die beduidende mag wat hy, en die ander amptenare, gedwing word om te aanvaar.
Dit blyk dat die Wêreldbeker eindstryd in Parys nog lank in klubs en kroeë regoor die rugbywêreld gedebatteer gaan word.
Die besprekings handel altyd oor drieë wat nie toegelaat is nie, skoppe wat gemis is, aanslane en verspeelde geleenthede. Maar of jy nou tjank of feesvier, dit is nou maar eenmaal water onder die brug. Die resultaat staan in die rekordboek.
Die eintlike vraag, en die een wat dringende aandag op die hoogste vlakke verdien omdat dit die toekoms van die spel raak, is die vraag oor kaptein Sam Cane se rooikaart.
Dit is verreweg die ergste voorbeeld van amptenare wat die appelwa omskop, en dit maak regtig nie saak of die besluit reg of verkeerd was nie. Wat saak maak, is dat Nieu-Seeland vir die helfte van die wedstryd sonder hul kaptein gespeel het.
Om meer en meer tegnologie op die skouers van die amptenare te stapel, is nie die antwoord nie. Die werk van die ref moet vereenvoudig word, nie meer ingewikkeld nie.
Barnes het die moeilike taak gehad om ‘n duisend besluite in die Wêreldbeker eindstryd te neem, insluitend of drieë deur beide Aaron Smith en Beauden Barrett toegelaat moes word. Hierdie besluite moet op die veld geneem word, want dit kan nie later omgekeer word nie.
Maar die besluit om ‘n speler van die veld af te stuur hoef nie dadelik geneem te word nie. Nie net is die beslissing te groot vir die skeidsregter nie, maar die beslissing kan tot later (en waarskynlik na ‘n paneel) vir straf uitgestel word.
Siniese spel in ‘n eindstryd, byvoorbeeld, kan lei tot ‘n 12 maande skorsing indien dit geregverdig is, maar dit moet gemaak word nadat die wedstryd voltooi is.
Maak die ref se lewe makliker, nie moeiliker nie.
Op die foto hierbo: Wayne Barnes
Bron: SA Rugby
